فردا شکل امروز نیست

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

عصبانیم،خیلی. نمیخوام بگم‌از کی.از چی.نمیخوام‌ به هیچ کس حق بدم.چون الان عصبانیم.نمیخوام از زاویه‌ی دید کسی دیگه به قصه نگاه کنم.نه!چون حس می‌کنم هیچ وقت حرفم شنیده نشد.مسئولیت پذیری یعنی چی؟چرا وقتی‌ی اشتباهی کردیم، یک تصمیم غلطی گرفتیم، این‌که بیایم و تمامش کنیم مسولیت پذیری نیست؟همیشه این‌که‌ی بار کج روی دوش داشته باشیم و هی خودخوری کنیم و بپیچیم به خودمون این میشه مسولیت پذیری؟یعنی من هرچقدر رنج بیشتری بکشم مسولیت پذیر ترم؟

امروز فهمیدم که آقای ز، فرد جایگزین من در مدرسه‌س.

شونه‌های کوچیکم خسته‌س.

اضطراب اول آمد توی سینه ام پیچید،بعد انگار خون شد و دوید توی رگ‌هایم.

دو روز است دلم دارد ضعف می‌رود برای اینکه ماه رجب عزیز از راه برسد و خودم را در حصن امن آغوشت گم‌ کنم و خودم را برایت لوس کنم و زمزمه کنم یا مَن اَرجوهُ لِکُلِّ خَیر...

این حس خوب را باید ثبت می‌کردم.باید ثبت می‌کردم که تقدیم نامچه‌ی صفحه‌ی اولِ کتابی که دیشب بهم دادی، پایانی بود برای آن همه آشفتگی ذهنی ناشی از آن خواب لعنتی.

امشب رفتیم و پرده از راز این هدیه‌ی الهی برداشتیم.